Slow pare o jezyku expatow w Alex

Ola, ktora mieszka w Afganistanie, napisala na swoim blogu tak:

Kolacja z Francuzem. Jakie to fajne rozmawiać z non-English-speaker. Nie trzeba się głowić co on właściwie ma na myśli używając tych wszystkich amerykańskich fraz i skrótów. Po prostu jesz dobre jedzenie i rozmawiasz o rzeczach interesujących […]

Zabawne, ze ja  mam zupelnie odwrotne odczucia. Mieszkam z Francuzem, ktory nie wymawia “h” na poczatku wyrazow i z Koreanczykiem, ktory wczoraj chcial powiedziec “guide” w znaczeniu “I will guide you” (on wie, gdzie jest szkola jezyka arabskiego niedaleko naszego domu, ja nie wiem :)), a ja uparcie rozumialam “write” i dopiero skumalam, co chcial powiedziec, jak napisal mi to na kartce (ze zrezygonowana mina). Cudzoziemcy, z ktorymi pracuje mowia swoja wlasna miedzynarodowa mieszanka angielskiego, ktora nie jest ani brytyjska, ani amerykanska, tylko jest jakims takim dziwacznym dialektem, ktory zyje wlasnym zyciem i rozwija sie wlasnym, niespiesznym rytmem. Efekt jest taki, ze nie zawsze od razu rozumiem, co do mnie mowia (np. jak mnie Hiszpanka poprosila o zdobycie drugiego oryginalu faktury w hotelu w Kairze, to zrozumialam, ze ona chce inna faktura, w sensie inny wzor – niby szczegol, a jendak) i ze sama zaczynam ich (troche nieswiadomie) nasladowac, bo mam wrazenie, ze jak mowie normalnie, to mowie zbyt poprawnie i oni mnie nie rozumieja… Poza Amy, bo Amy mowi swietnie po angielsku, z amerykanskim feelingiem, ze tak powiem ;)

 

Troche zazdroszcze Oli tych jej Amerykanow (chociaz, oczywiscie, z drugiej strony otaczajacy mnie miedzynarodowo-miedzykulturowy tygiel jest wspanialy), bo chetnie bym sie na chwile zrelaksowala przy rozmowie z jakim nativem :) Byla mala szansa, ze bedzie z nami mieszkal Anglik, ale teraz wydaje sie, ze moze bedzie to Palestynka. Coz, w Aleksandrii miedzykulturowosci nigdy dosc! Ma’a salaama, mis amigos simpaticos! ;)