Niewidzialna kobieta

Na mojej trasie miedzy praca a domem widuje pewne powtarazajace sie postacie, takich jakby bohaterow tla mojego codziennego zycia w Alex. Jest paru zebrakow, zawsze w tych samych miejscach, gosc spiacy pod murem domu, chlopaki zawiadujace ruchem ulicznym (tak, tak, o niektorych porach dnia, w najbardziej ruchliwych punktach pojawiaja sie chlopaki kierujace ruchem), ktore w swoich smiesznych bialych mundurkach z fikusnymi czapeczkami  przypominaja mi nieco marynarzy. Jest tez pewna kobieta, ktora handluje czyms, moze chusteczkami higienicznymi? Poniewaz wiem, jak to jest, kiedy inni przygladaja sie mnie, sama staram sie nie przygladac za dlugo innym, nawet, jesli czasem bym chciala, dlatego nie jestem pewna, co ta kobieta sprzedaje. Moze, zreszta, nie sprzedaje wcale zawsze tego samego, bo to nie jest tak, ze jak juz sprzedajesz chusteczki, to bedziesz je sprzedawac codziennie. Pan, handlujacy owocami kaktusa, moze nagle zaczac handlowac czeresniami, albo jeszcze czyms innym. 

Nie widuje jej codzinnie, tylko czasami. Szczerze mowiac, nawet nie moge miec stu procentowej pewnosci, ze to kobieta, tylko zakladam, ze tak jest. Wiec widuje czasem postac, siedzaca po turecku na chodniku, pod murem, ktora na kocu, czy innej plachcie ma przed soba rozlozony towar. Jest ubrana cala na czarno, od stop do glow schowana pod burka, w czarnych pieciopalczastych rekawiczkach (takich zwylych zimowych tanich rekawiczkach, ktore u nas sprzedaja czesto na ulicznych straganach). Wyglada, prawie, jakby jej nie bylo, jakby starala sie zniknac, zlac z chodnikiem i z murem, pod ktorym siedzi. I prawie jej sie to udaje, bo zdarza mi sie czasem nie zauwazyc jej od razu. Wtedy to jest troche tak, jakby pojawiala sie nagle, znikad na tym chodniku pod murem. I uwierzcie mi, ze to robi szokujace wrazenie.

Czytaliscie ksiazke Niewidzialny czlowiek Ralpha Ellisona? To bardzo dobra powiesc, scisly kanon amerykanskiego modernizmu, serdecznie polecam. Absolwenci Anglistyki ja pewnie znaja, a MC moze ogladal film (nie wiem, czy dobry, ale wiem, ze jest)? Najogolniej, jak tylko mozna, ksiazka traktuje o wykluczeniu spolecznym. Czarnoskory bohater jest niewidzilany dla otoczenia, w zwiazku z czym nie moze uczestniczyc w normalnym zyciu, stoi na uboczu. Postac w czerni, ktora widuje czasem, idac do pracy, przypomniala mi o tej ksiazce. Widuje ja czasem, ale tak naprawde wcale jej nie widze. Ona nie jest czescia zycia swojego spoleczenstwa, wlasciwie jest tak, jakby wcale nie istniala. Nie ma twarzy, oczu, ciala, dloni, ani stop. Zlewa sie z chodnikiem i murem, i znika. 

Troche tak jest z tymi kobietami tutaj, ktore nie maja twarzy, nie maja sylwetek, sa, ale troche jakby ich wcale nie bylo. Niby ja widzisz, ale rownie dobrze mozesz widziec kogos calkiem innego. Jednego dnia jest, drugiego moze juz wcale nie istniec. I nikt sie nawet nie zorientuje, ze zniknela, bo ona nie stanowi zauwazalnej, ani wartosciowej czesci publicznej sfery swojego spoleczenstwa (nie mowie tutaj o domu, o dzieciach – to calkiem odrebny temat ; mowie tylko o sferze publicznej). Jej istnienie, lub nie, nie ma dla nikogo zadnego znaczenia.

Jeszcze akwarela saudyjskiej malarki, Fahdy Bint Saud, pt. Three Women (1993). Ktora bardzo dobrze ilustuje sytuacje, moim zdaniem.